Visie beekdalontwikkeling in Limburg
Het vermogen om water vast te houden in beken is sterk afgenomen. Hierdoor stroomt water te snel weg en wordt het grondwater onvoldoende aangevuld. In tijden van hevige regenval ontstaat in bepaalde gebieden wateroverlast en in tijden van droogte juist watertekort.
Ons klimaat verandert; stijging van temperatuur en onvoorspelbare hevige regenbuien, zullen vaker voorkomen waardoor we vaker met overlast of droogte te maken krijgen. Tevens is de klimaatverandering niet goed voor de waterkwaliteit en ecologie en biodiversiteit van onze beken. Tijd om hier iets aan te doen.
Beekdalontwikkeling als oplossing
De oplossing zit hem in de manier waarop de beekdalen zijn ingericht. Door het beekdal weer te betrekken bij de beek, wordt er ruimte gecreëerd voor water. Hierdoor worden de gevolgen van hevige regenval (wateroverlast) voorkomen. Doordat er meer water vastgehouden wordt in het gehele beekdal en doordat de beekbodem verhoogd wordt, kan er ook watertekort worden voorkomen.
Hoe ziet beekdalontwikkeling er dan uit?
Een beekdalbrede inrichting ziet er schematisch uit als onderstaande figuur. Er worden daarbij vijf zones onderscheiden: de Beek (1), de Boszone (2), de Bosschagezone (3), de Bufferzone (4) en de Beekflank (5).
De Beek biedt leefruimte aan vissen en allerlei watergebonden dieren. De Boszone zorgt voor schaduw, waardoor het beekwater koel blijft. Dat geeft minder plantengroei en zorgt voor betere leef condities voor de soorten in en om de beek. De Boszone en Bosschagezone (10-20 meter) zorgen voor een betere structuur en sponswerking van de bodem, hierdoor kan er meer water geborgen worden. De Bufferzone vangt voedingsstoffen en sediment die afstromen van de beekflank. Op de Beekflank is er plek voor bebouwing, intensieve landbouw etc.
Door deze inrichting van het beekdal spelen we in op klimaatverandering en streven tegelijk naar een verbetering van de ecologische toestand van de beek.
In de onderstaande animatie wordt beekdalontwikkeling in Limburg verder toegelicht.